شقاق چیست و راه های درمان شقاق

به پاره و زخمی شدن کناره های مقعد شقاق یا همان فیشر گفته می شود.

شقاق چیست و راه های درمان شقاق

به پاره و زخمی شدن کناره های مقعد شقاق یا همان فیشر گفته می شود.

راه های خلاص شدن از شقاق و درمان

اگر بیماری شقاق یا فیشر مقعدی با روش های خانگی و سنتی بهبود پیدا نکند، نیاز به استفاده از روش های جراحی شقاق است. پزشک با در نظر گرفتن شرایط و شدت بیماری یکی از روش های جراحی شقاق را پیشنهاد می‌دهد. در ادامه به بررسی انواع این روش ها می پردازیم:

مداخله جراحی ممکن است برای شقاق مقعدی شدید یا مزمن که به درمان های محافظه کارانه پاسخ نمی دهد، ضروری باشد. روش های جراحی متعددی برای درمان شقاق مقعدی استفاده می شود، از جمله:

1. اسفنکتروتومی داخلی جانبی: 

images_1709040715_65dde44b2b996.jpg

این رایج ترین روش جراحی برای درمان شقاق مقعدی است. در طول اسفنکتروتومی داخلی جانبی، جراح یک برش کوچک در عضله اسفنکتر داخلی مقعد ایجاد می کند تا اسپاسم را کاهش دهد و جریان خون را در ناحیه آسیب دیده بهبود بخشد. با بریدن عضله، فشار روی شقاق مقعدی کاهش می یابد و به آن اجازه می دهد تا بهبود یابد.

2. فیشرکتومی:

در فیشرکتومی، جراح بافت اسکار یا کل شقاق را برمی دارد. این روش معمولاً برای شقاق مزمن یا عود کننده مقعدی که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند، اختصاص دارد.

3. پماد نیتروگلیسیرین موضعی:

پماد نیتروگلیسیرین یک داروی موضعی است که می تواند در ناحیه مقعد استفاده شود تا به شل شدن عضله اسفنکتر داخلی مقعد و بهبود جریان خون کمک کند. در برخی موارد، پماد نیتروگلیسیرین ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی غیر جراحی برای شقاق مقعدی استفاده شود.

4. تزریق سم بوتولینوم: 

تزریق سم بوتولینوم را می توان برای فلج موقت عضله اسفنکتر داخلی مقعد، کاهش اسپاسم و امکان التیام شقاق استفاده کرد. این درمان معمولاً برای مواردی که سایر درمان ها شکست خورده اند یا مناسب نیستند، اختصاص دارد.

5. جراحی فلپ پیشرفته:

در این روش از یک فلپ بافتی از دیواره رکتوم برای پوشاندن شقاق مقعدی استفاده می شود که باعث بهبودی و کاهش خطر عود می شود.

قبل از تصمیم گیری در مورد مناسب ترین درمان برای شقاق مقعدی، مهم است که در مورد خطرات، مزایا و عوارض احتمالی هر روش جراحی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. مراقبت و پیگیری بعد از عمل برای اطمینان از بهبودی مناسب و جلوگیری از عوارض ضروری است.

24 آنلاین - مراقبتهای بعد عمل شقاق

فیستول مقعدی چیست و چه علائمی دارد؟

word image 23874 2

فیستول مقعدی یک تونل غیر طبیعی است که بین کانال مقعد (آخرین قسمت روده بزرگ) و پوست نزدیک مقعد ایجاد می شود. این عارضه معمولاً نتیجه عفونتی است که به صورت آبسه مقعدی شروع شده و سپس باز می شود و یک تونل یا مجرای تشکیل می دهد. فیستول مقعدی اجازه می دهد تا مایع، چرک یا حتی مدفوع از کانال مقعد به دهانه خارجی نزدیک مقعد عبور کند.

علائم فیستول مقعدی بسته به محل و شدت بیماری می تواند متفاوت باشد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ترشحات مقعدی: ترشحات بدبو، خونی یا چرکی از دهانه خارجی نزدیک مقعد.
  • درد و ناراحتی: درد در ناحیه مقعد، به ویژه در هنگام اجابت مزاج یا هنگام نشستن.
  • تورم و قرمزی: تورم و قرمزی در اطراف دهانه خارجی نزدیک مقعد.
  • عفونت های مکرر: عفونت های مکرر در ناحیه مقعد، منجر به تشکیل آبسه می شود.
  • تب: در برخی موارد، در صورت وجود عفونت فعال، ممکن است تب وجود داشته باشد.

اگر مشکوک هستید که فیستول مقعدی دارید یا هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که برای تشخیص و درمان مناسب به یک متخصص مراجعه کنید. درمان فیستول مقعدی ممکن است شامل داروها، تخلیه آبسه ها یا مداخله جراحی برای ترمیم تونل غیر طبیعی باشد.

ترشحات مقعدی چیست و چه دلایلی دارد؟

ترشح مقعدی به هر مایع یا ماده ای گفته می شود که از مقعد خارج می شود. می تواند از نظر رنگ، قوام و بو متفاوت باشد و ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. برخی از علل شایع ترشح مقعدی عبارتند از:

  • بواسیر: رگ های خونی متورم در راست روده یا مقعد می توانند باعث خونریزی و ترشح شوند.
  • شقاق مقعد: پارگی های کوچک در پوشش مقعد می تواند منجر به درد، خونریزی و ترشح شود.
  • بیماری التهابی روده (IBD): شرایطی مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو می تواند باعث التهاب در دستگاه گوارش شود و منجر به اسهال، مخاط و خون در مدفوع شود.
  • عفونت ها: عفونت های باکتریایی، ویروسی یا انگلی در دستگاه گوارش می توانند علائمی مانند اسهال، مخاط در مدفوع و ترشح ایجاد کنند.
  • فیستول مقعد: همانطور که قبلا ذکر شد، فیستول مقعدی می تواند باعث ترشحات بدبو از دهانه خارجی نزدیک مقعد شود.
  • عفونت های مقاربتی (STIs): عفونت هایی مانند سوزاک، کلامیدیا یا تبخال می توانند باعث ترشح غیرطبیعی از مقعد شوند.
  • افتادگی رکتوم: هنگامی که رکتوم از داخل مقعد بیرون زده، می تواند باعث ترشح مخاطی شود.
  • سرطان مقعد: در موارد نادر، سرطان مقعد می تواند علائمی مانند خونریزی، درد و ترشح را ایجاد کند.

اگر ترشح مقعدی یا هر علائم نگران کننده دیگری را تجربه می کنید، مهم است که برای ارزیابی و تشخیص مناسب با دکتر مشورت کنید. درمان به علت اصلی ترشح مقعدی بستگی دارد.

فیستول مقعدی چیست و چه علائمی دارد؟

رابطه شقاق همراه با ترشحات مقعدی

شقاق مقعدی پارگی های کوچکی در پوشش مجرای مقعدی است که می تواند باعث درد، خونریزی و ناراحتی در حین اجابت مزاج شود. شقاق مقعدی اغلب در اثر عواملی مانند یبوست، دفع مدفوع سفت، اسهال یا ضربه به ناحیه مقعد ایجاد می شود.

ترشحات مقعدی همراه با شقاق مقعد معمولاً به دلیل ترشحات مخاطی از بافت آسیب دیده است. این ترشحات ممکن است شفاف یا کمی خونی باشد و می تواند باعث تحریک و احساس سوزش در ناحیه مقعد شود.

برای مدیریت شقاق مقعد و ترشحات مقعدی، مهم است:

  • بهداشت را رعایت کنید: ناحیه مقعد را تمیز و خشک نگه داشته تا از عفونت جلوگیری شود. بعد از اجابت مزاج از آب و صابون ملایم یا دستمال مرطوب مرطوب استفاده کنید.
  • کنترل علائم: کرم ها یا پمادهای بدون نسخه حاوی موادی مانند لیدوکائین یا نیتروگلیسیرین می توانند به تسکین درد و بهبود شقاق کمک کنند.
  • بهبود عادات روده: یک رژیم غذایی پر فیبر بخورید، مقدار زیادی آب بنوشید و از زور زدن در حین اجابت مزاج خودداری کنید تا از یبوست جلوگیری کنید و فشار روی کانال مقعد را کاهش دهید.
  • اجتناب از محرک ها: از استفاده از صابون های خشن، محصولات معطر، یا دستمال توالت خشن که می تواند ناحیه حساس مقعد را تحریک کند، خودداری کنید.
  • با یک دکتر مشورت کنید: اگر علائم ادامه یافت یا بدتر شد، برای تشخیص و درمان مناسب به دنبال مشاوره پزشکی باشید. در برخی موارد، داروهای تجویزی یا روش هایی مانند تزریق بوتاکس یا جراحی ممکن است برای شقاق مقعدی مزمن یا شدید توصیه شود.

اگر ترشح مقعدی همراه با علائم شقاق مقعدی را تجربه می کنید، توصیه می شود برای تشخیص کامل و برنامه درمانی با یک متخصص مشورت کنید. مداخله زودهنگام می تواند به کاهش علائم و بهبود شقاق کمک کند.

آیا ترشحات مقعدی نشانه عفونت است؟

ترشحات مقعدی ممکن است نشانه‌ای از عفونت باشند، اما در صورت وجود ترشحات مقعدی به همراه ترک مقعدی (fissure)، علت اصلی ترشحات معمولاً به ترشحات مخاطی از بافت‌های آسیب دیده ناشی از ترک مقعدی مربوط است. این ترشحات معمولاً شفاف یا کمی خونی هستند و ممکن است به تحریک و سوزش در ناحیه مقعدی منجر شوند.

اگر ترشحات مقعدی شما همراه با علائم عفونت مانند درد شدید، تورم، قرمزی، تب یا بوی نامطبوع باشند، ممکن است عفونت در منطقه مقعدی وجود داشته باشد. در این صورت، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

https://aftabir.com

شیاف بیزاکودیل برای درمان یبوست موثر است؟

یکی از کاربردهای رایج شیاف بیزاکودیل برای یبوست است. داروی بیزاکودیل چه به شکل شیاف یا قرص، یک ملین است. در صورت داشتن یبوست (مشکل دفع مدفوع) این نوع دارو می تواند به تخلیه روده ها کمک کند. بیزاکودیل همچنین در بیمارستان ها برای کمک به تخلیه روده ها قبل از جراحی یا برخی معاینات و درمان ها استفاده می شود. اگر لازم باشد برای درمان یبوست از شیاف بیزاکودیل استفاده کنید، دکتر توضیحات کامل روش مصرف آن را به شما خواهد داد.

در این مقاله از کلینیک مهنا تصمیم داریم تمام جنبه های استفاده از این دارو را برای شما شرح دهیم.

استفاده از شیاف بیزاکودیل برای یبوست

شیاف بیزاکودیل برای چیست

شیاف بیزاکودیل یک نوع داروی مورد استفاده برای درمان یبوست یا مشکلات گوارشی می‌باشد.

این دارو به عنوان یک ملغمه‌ کننده و محرک تحریکی برای رفع مسائل یبوست استفاده می‌شود.

شیاف بیزاکودیل به صورت موضعی به وسیله شیاف وارد رکتوم (مقعد) می‌شود و با افزایش حرکت روده‌ها و تحریک مخاط رکتوم، باعث تسهیل در خروج مواد معده‌ ای و تخلیه روده می‌ شود. این دارو باید طبق دستور پزشک مصرف شود و هرگز بدون مشورت پزشک تجویز یا استفاده نشود.

عوارض استفاده از شیاف بیزاکودیل برای یبوست

عوارض جانبی رایج شیاف بیزاکودیل برای یبوست ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ناراحتی یا گرفتگی شکم
  • اسهال
  • حالت تهوع
  • تحریک رکتوم یا احساس سوزش
  • کم آبی بدن
  • عدم تعادل الکترولیت

همچنین عوارض جانبی کمتر رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • واکنش های آلرژیک مانند راش، خارش یا کهیر
  • سرگیجه یا سبکی سر
  • غش کردن
  • درد شدید یا نفخ شکم
  • خونریزی مقعدی

نشانه های عود کردن کیست مویی چیست

علائم عفونت کردن کیست مویی کمر شامل موارد زیر می‌ باشد:

 

  • ● درد شدید در منطقه کیست
  • ● تورم و قرمزی در منطقه کیست
  • ● افزایش دمای بدن
  • ● خارش و سوزش در محل کیست
  • ● ترشحات غیرعادی از کیست
  • ● احساس ناراحتی و عدم راحتی در منطقه کیست
  • ● در بعضی موارد، ممکن است پوست در منطقه کیست گرم شود و حساسیت به لمس داشته باشد.

 

اگر شما این علائم را تجربه می‌ کنید، باید به پزشک خود مراجعه کنید تا بررسی و درمان مناسب را به شما تجویز کند.

 

در صورت عدم درمان عفونت، ممکن است باعث تشدید علائم و افزایش خطر عفونت در سایر بخش‌ های بدن شود.

 

روش های جراحی برای درمان کیست مویی زنان و مردان چیست؟

درمان بستگی به الگوی بیماری دارد. آبسه حاد با یک برش مدیریت می شود و تخلیه می شود تا چرک آزاد شود و التهاب و درد کاهش یابد.

 

این روش اغلب می تواند تحت بی حسی موضعی انجام شود. سینوس مزمن معمولاً نیاز به برداشتن یا جراحی دارد.

 

بعید است که بیماری پیچیده یا عود کننده بدون جراحی برطرف شود، اگرچه هر تصمیمی برای عمل نیز به شدت علائم مداوم بستگی دارد.

 

روش‌ها از برداشتن و باز گذاشتن زخم برای بهبودی با پانسمان معمولی متفاوت است.

 

در مواردی، امکان بستن مستقیم زخم وجود دارد.

 

سینوس های پیچیده، عود کننده یا بسیار بزرگ برای اولین بار ممکن است نیاز به بسته شدن با استفاده از فلپ های پوستی باسن داشته باشند (مثلاً عمل فلپ کاریداکیس).

 

عملیات های بزرگتر به زمان بهبودی طولانی تری نیاز دارند.

 

اگر زخم باز بماند، برای تمیز نگه داشتن آن نیاز به پانسمان یا بسته بندی دارد.

 

بستن با فلپ عمل بزرگتری است که احتمال عفونت بالاتری دارد.

 

با این حال، ممکن است در برخی از بیماران نیاز باشد.

 

جراح این گزینه ها را با شما در میان گذاشته و به شما در انتخاب عمل مناسب کمک خواهد کرد.

 

بعد از عمل کیست مویی چه اتفاقی می افتد؟

جراح شما معمولاً توصیه می‌ کند که زخم باید تمیز نگه داشته شود و موهایی که در نزدیکی آن رشد می‌ کنند تراشیده یا با روش‌ های دیگری برداشته شوند.

 

برخی از جراحان توصیه می‌ کنند که حتی زمانی که زخم بهبود می‌ یابد، باید با تراشیدن ناحیه هر چند هفته یک‌ بار یا روش‌ های دیگر برای از بین بردن مو، ناحیه‌ ای را که رویش مو نیست، حفظ کنید.

 

این امر احتمال عود توده را کاهش می دهد.

 

تشخیص کیست مویی

کیست مویی معمولاً توسط پزشک تشخیص داده می‌شود.

 

اگر شما علائمی از این بیماری دارید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.

 

برای تشخیص کیست مویی، پزشک شما ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

 

  • ● معاینه فیزیکی: پزشک عمومی یا متخصص پوست ناحیه کمر شما را مشاهده کرده و علائم و نشانه‌های مربوط به سینوس مویی را بررسی می‌کند.
  • ● تصویربرداری: پزشک شما ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند اولتراسوند، رادیولوژی و MRI استفاده کند تا سینوس مویی کمر را تشخیص دهد.
  • ● آزمایش بافت: برای تایید تشخیص، پزشک شما ممکن است نمونه بافت از ناحیه کیست گرفته شده و تحت آزمایش‌های بیوشیمیایی قرار داده شود.در صورت تشخیص کیست مویی، پزشک شما به شما روش‌های درمانی مناسب را توصیه خواهد کرد.
  • https://bahalmag.ir